- THEODOTUS
- I.THEODOTUSBactrianorum praefectus, regem se appellari, iussit. Iustin. l. 41. c. 4.II.THEODOTUSGallieni Dux, Aemilianum, qui apud Aegyptum Imperium sumpsit, confuctu habitô cepit, atque Imperatori vivum transmisit — Inde contra Posthumium, quem Galli adImperium vocaverant, exercitum duxit, sed ab hoc victus et in urbem aliquam compulsus ac obsessus est; in qua obsidione sagittâ ictus est Gallienus, qui illum venerat liberatum, Trebell. Pollio in Gallienis, c. 4. ad quem vide Casauboni Notas. Eidem cum in Aegypto Imperium proconsulare decernere vellet Imperator, a Sacerdotibus est prohibitus, qui dixerunt, Fasces Consulares ingredi Alexandriam non licere, Idem in Aemiliano.III.THEODOTUSPatriarcha Constantinopolitanus, dictus Cassitera, fil. Patricii Michaelis, cuius sororem Constantinus Copronymus duxit. Leoni Armenio gratus, magno cum zelo Imaginum abolitionem ursit. Tenuit sedem ab A. C. 816. usque ad A. C. 831. Cedren. Zonaras, etc. Item, Patriarcha Antiochenus post Alexandrum, A. C. 411. ob probitatem et lenitatem morum, commendatus a Theodor. l. 5. c. 37. Obiit A. C. 427.IV.THEODOTUSres Phoenicum consignavit, sed linguâ Phaeniciâ. Graece eas sive Χαῖτος, sive Α῎σιτος (variant enim codd.) transtulit, teste Tatianô, Orat. ad Gent. Euseb. de Praep. Euang. l. 10. Ioseph. l. 1. contr.-Appion. Alius ab hoc videtur Theodotus, cuius quartum adversus Epicutum librum citat Laert. l. 10. Alius item Grammaticus Etymologo in Ο᾿ρίγανον celebratus. Alius quoque haereticus, ex Montanistarum praecipuis, qui in aerem a Satana sublatus, in terram dein praeceps datus, misere vitam finiit, de quo Euseb. Eccles. Hist. l. 5. c. 8.V.THEODOTUSseptimum locum inter Chiliarchas, praemium fortitudinis, ab Alexandro M. cum in Satrapene subsisteret, tulit. Curt. l. 5. c. 10. Forte is est, qui postea Lysimacho militavit, ab eo arci Sardium et ibidem thesaurorum custodiae praepositus. Eam arcem obsidens Seleucus, cum ob firmitudinem expugnari posse diffideret, per praeconem promulgavit, se centum talenta daturum esse interfectori Theodoti. Quâ re milites spe et ille diffidentiâ accensus, ne prodiit quidem in publicum. Vulgus vero moleste ferens, sibi fidem non haberi, occultam vindictam agitabat. Hoc animad vertens Theodotus, praevenit noctu portamque aperuit et introducto Seleuco thesauros tradidit. Polyaen. l. 4. c. 9. in Seleuco comm. 4. Eius quoque facit mentionem in Apollodoro, l. 6. comm. 2.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.